Na een stroeve seizoensopener bij Vosta vorige week weet Rietmolen ook thuis tegen Diepenheim niet te overtuigen. Het eerste kwart van de wedstrijd oogt nog aardig, maar wanneer de gasten via spits Jordy Oonk er voor rust ineens vrij simpel twee in leggen, loopt het niet meer aan Rietmolense kant. Toch weet men via Jorrick de Lange de aansluitingstreffer te maken, maar het biedt slechts ijdele hoop. Na vele Diepenheimse kansen haalt Jelte Zwiers in de slotfase de trekker over: 1-3.
In tegenstelling tot een heleboel andere clubs in deze vijfde klasse A is Diepenheim wél een goede bekende van de Rietmolenaren. Nou ja, ‘goede’… Een bekende. Qua ploeg liggen de Diepenheimers Rietmolen namelijk meestal niet zo; vaak zijn het lastige potjes tegen de kasteelheren die er geregeld een ongrijpbare 4-4-2 op nahouden. Zo ook vorig seizoen toen uit met 1-3 werd verloren en men thuis niet verder kwam dan een 2-2 gelijkspel, toen ene Jelle ten Thije, nota bene onderwijzer in Rietmolen, in de slotfase de Rietmolense hoop op een zo nodige driepunter naar de vergetelheid kopte, zoals zo vaak dat seizoen. Het bleek slechts een van de tussenstations op weg naar directe degradatie. Een lot dat later ook Diepenheim, zij het via de nacompetitie, zou treffen. Thans mag Diepenheim tot een van de sterkere ploegen in deze vijfde klasse gerekend worden, zeker gezien de overtuigende 4-1 zege in de seizoensouverture tegen het eveneens sterk geachte Bentelo. Kijken we even naar de basiself van vandaag dan zien we ten opzichte van het laatste treffen hier in april toch zeker een zestal wijzigingen, de nieuw aangestelde coach Martijn Veenhoven gooit het blijkbaar over een andere boeg. Meest in het oog springend is de afwezigheid van doelman Nick van Munster, die naar verluidt een vingerbreukje heeft opgelopen.
Bij de thuisploeg is het net als vorige week weer puzzelen om een representatief elftal op de been te krijgen. Onder de lat ziet men Jeroen Hartgerink weer terugkeren na een vakantietje, maar hij wordt op zijn beurt afgelost door aanvoerder Twan Tenhagen die een weekje de overzeese gebieden verkent. Vroeger waren vakanties toch iets van de zomerperiode volgens mij, maar goed, tijden veranderen blijkbaar. Verder zit Job Vogt zijn laatste potje schorsing uit en dan zijn we nog helemaal voorbij gegaan aan het feit dat Wesley Meulenkamp voorlopig zal moeten toekijken, nadat zijn zwenkeltje het tijdens de buurtspelen op de afgelopen Zomerfeesten op overtuigende wijze begaf en hij door een lelijke fractuur van het spronggewricht een lange en pittige revalidatie voor de boeg heeft. We wensen hem daarbij veel sterkte. Veel afwezigen dus, maar gelukkig kan er weer beroep worden gedaan op tweede-elftalspelers Thijs Eppink en Christiaan Vlierhaar, waarbij laatstgenoemde meteen in de basis ‘op zes’ mag postvatten.
Na de aftrap tast men van beide kanten wat af en van grote kansen is dan ook geen sprake. Rietmolen produceert in het eerste halfuur via Karsten ter Braak en Jorrick de Lange twee schotjes die beide over gaan. Verder zijn er wat ongevaarlijke hoekschoppen over en weer en zo kabbelt de wedstrijd voort. Overtuigend is het allemaal niet wat de Rietmolenaren laten zien, maar echt in de problemen komt men ook niet. Tót tien minuten voor rust, als de blauwwitten ineens binnen een tijdsbestek van nog geen vijf minuten twee treffers om de oren krijgen. Het is Jordy Oonk die eerst bij de tweede paal vrij een voorzet mag binnenlopen en even later zomaar een bal in de voeten geschoten krijgt van de al wat hinkepinkende Rietmolenverdediger Frank Geerdink en eenvoudig doelman Jeroen verschalkt. Tja, dan ga je door dit soort knulligheden ineens met 0-2 de rust in. Een rust die overigens wederom niet gehaald wordt door Joren Vrielink, die niet fit plaats maakt voor Bas Essink.
In het eerste kwartier na rust krijgen de kasteelheren twee dotten van kansen om het duel in het slot te gooien. Eerst is het Jelte Zwiers die in twee instanties niet langs Jeroen komt en even later weet Oonk een vrije kopkans over het doel te werken. Ja en dan is daar ineens Jorrick de Lange, duveltje-uit-een-doosje van beroep, die plotseling bij de tweede paal opduikt om een voorzet van Sander tot aansluitingstreffer te promoveren: 1-2. Dat geeft aanknopingspunten! Aanknopingspunten die lange tijd ver te zoeken waren. Toch laten de gasten zich niet van de wijs brengen, want vlak daarna noteert men de grootste kans die géén goal wordt als Jordy Oonk van dichtbij hard de onderkant van de lat raakt waarna de bal via de doellijn weer uit het doel stuitert. Oud-Diepenheimspits en huidige teamleider Koen Jansen tuigt een pseudowetenschappelijk verhaal op dat een bal die op deze wijze uit het doel stuitert altijd achter de doellijn moet zijn geweest vanwege het effect dat de bal zou meekrijgen. Ja ja, het zal. Het enige effect dat deze bal sorteert is een heleboel lawaai van de Diepenheimse bank, zonder resultaat. Oonk probeert het even later nog bij de arbiter, hem verzoekend de volgende keer toch vooral mee op lijn te lopen. Geachte meneer Oonk, beste Jordy, scheidsie is 72, wat denk je zelf? We krijgen scheidsrechters van het niveau waar we zelf op acteren, en dat is niet bijster hoog. Hebben we vorige week ook al kunnen zien. Goed, Diepenheim dus het overwicht in tweede helft, teken voor de Rietmolense technische staf om een dubbele wissel toe te passen: Robbin Dieperink voor Jorrick en Mees Geerdink wordt vervangen door Thijs Eppink, die weer als ‘kapstok’ mag fungeren. Eén doelpunt en de wereld ziet er weer heel anders uit weten de gastheren, maar toch zijn het de bezoekers die het meeste aanspraak maken op de overwinning. Helemaal als drie minuten voor tijd Christiaan Vlierhaar met zijn tweede gele kaart mag inrukken. Het slotakkoord is voor Diepenheimer Jelte Zwiers die de bal zomaar vrij kan oppikken in de Rietmolense zestien na een matige kopbal van Bas Essink, waarbij de overige verdedigers toch vooral naar elkaar staan te kijken dan daadwerkelijk wat te doen. Zwiers rondt keurig af, eindstand 1-3, en zo druipt men wederom teleurgesteld af.
Volgende week Buurse uit, daar hebben we nog iets recht te zetten geloof ik. Tijd voor een overwinning boys!
Sportieve groet en tot dan,
Jean le Tieb