Repeterend verhaal: Blessuretijd is Rietmolen wéér te machtig

Net als vorige week lijkt Rietmolen tegen Twenthe Goor lang op een 2-1 overwinning af te stevenen, door doelpunten van de gebroeders Wouter en Sander te Rietmole. Maar net als vorige week gaat het in de slotfase fout. Goorse doelpunten vlak voor en vlak na het ingaan van de blessuretijd zorgen voor een 2-3 nederlaag en een nieuwe Rietmolense deceptie. Mogen we al spreken van een blessuretijdtrauma?

Na de domper van afgelopen zondag, met een gelijk makende tegengoal in de blessuretijd van de blessuretijd, bevond Rietmolen zich nog altijd op de laatste plaats op de ranglijst. Toch kon het afgelopen donderdag na de training ineens een ritje ondernemen naar Diepenheim om aldaar de rode lantaarn te overhandigen aan de witblauwen. De Diepenheimers kwamen in die doordeweekse en gelijk makende speelronde in eigen huis namelijk niet voorbij Hector en konden dan ook niet anders dan het rode kleinood schoorvoetend in ontvangst te nemen. Toch een klein Rietmolens opstekertje in een verder qua resultaten moeilijke periode, waarin het kwartje meermaals in de slotminuten de verkeerde kant op viel. Men kan zich vandaag thuis tegen Twenthe Goor een grote dienst bewijzen; bij winst kan men zomaar drie plaatsen stijgen en dan ziet de wereld er ineens weer heel anders uit.

Ook voor centrale verdediger Joren Vrielink ziet de wereld er ineens heel anders uit. Hij had zich verheugd op een weekendje Verenigd Koninkrijk, maar werd op de luchthaven prompt de toegang tot de vliegmachine ontzegd. Joren toonde enkel en alleen een Europese Identiteitskaart als reisdocument, en dat mag niet meer van Boris. Boris wil niet meer bij Europa. Boris lijdt aan door weemoed aangewakkerde grootheidswaanzin; een groot Brits empirisch rijk, zoals het vroeger was. Vroeger was namelijk alles beter. Dream on, Boris. Voor Rietmolen dus een geluk bij Jorens ongeluk; hij kan spelen vandaag. Hebben we toch nog iets aan Brexit. Ook Wesley Meulenkamp zien we in de basisopstelling, hij is terug van een blessure, en verder is ook nagenoeg iedereen fit voor deze wedstrijd die feitelijk de aftrap is van de tweede seizoenshelft. Dertien gespeeld, dertien te gaan. De gasten uit Goor waren ook van de eerste seizoenshelft de eerste tegenstander, in een wedstrijd die ons nauwelijks nog bijstaat. Een zeer flets Rietmolen in de eerste helft, iets beter in de tweede, maar het maakte geen aanspraak op een zege en verloor aldus met 1-0.

Vandaag begint de wedstrijd ook wat flets. Het is aftasten van beide zijden met weinig noemenswaardigheden. Hoewel, bij de Rietmolenaren moet Job Vogt al binnen tien minuten vervangen worden met een knieblessure. Vervanger is grote broer Harm, die zelf amper hersteld is van een blessure en nu ineens bijna een hele wedstrijd voor de boeg heeft. Een wedstrijd die voortkabbelt. Twenthe-trainer Mark Bolink laat nadien in de Tubantia optekenen dat Twenthe “beduidend de betere was in de eerste helft”. Wij hebben het niet gezien, Mark. Of ‘beduidend de betere’ moet hem hebben gezeten in de twee Goorse kansjes na een halfuurtje spelen, wanneer eerst een buitenspeler door komt, maar in twee instanties gestopt kan worden door doelman Jeroen Hartgerink, en later een puik schot van nummer 8 Horselenberg net naast gaat. Rietmolense kansjes zijn er ook. Een vrije trap van Niels te Lintelo wordt door aanvoerder Twan Tenhagen over gekopt en een schot van Wouter te Rietmole gaat net naast in de slotminuut van de eerste helft. Een eerste helft dus met weinig kansen en zonder treffers, of het moet de voltreffer in Twans kroonjuwelen zijn die hem even naar een andere wereld brengt. Auw!

Hoe kansarm de eerste helft, zo kansrijk de tweede. Net op het moment dat het begint te regenen, begint het ook kansen te regenen. In de eerste tien minuten na rust noteer ik er al vier, netjes verdeeld over beide teams, waarbij Twenthes tweede tot doelpunt wordt gepromoveerd. Een knappe goal waarbij middels een steekbal buitenspeler Hilhorst wordt weggestuurd die een prima assist op de inlopende aanvoerder Jeffrey Asbroek in petto heeft: 0-1. Het Rietmolense antwoord laat niet lang op zich wachten met een zo mogelijk nog knappere treffer. Opstomende rechtsback Frank Geerdink lepelt hem heerlijk in de zestien richting Wouter te Rietmole, die hem met zijn hoofd een subtiele boog over de doelman meegeeft. De kleinste man van het veld met nummer tien op zijn rug die scoort met het hoofd. Waar doet ons dat aan denken? Juist, Wesley Sneijder tegen Brazilië op het WK van 2010! Dank aan wisselspeler Patriek Piepers voor het referaat. Ook daarna blijven de kansen komen en wordt het al met al een leuke, open wedstrijd. Een als voorzet bedoeld schot van Wouter wordt net onder de lat weggetikt en een mooie combinatie via Harm en Sander wordt door wederom Wouter recht op de keeper geschoten. Ook Twenthe doet wat duiten in het zakje met een grote kans voor Hilhorst die net over schiet en een ander die een vrije schietkans verkeerd raakt. Kansen te over, dus een doelpunt kan niet lang uitblijven, maar voor die treffer eerst nog een voltreffer voor Frank die hetzelfde overkomt als Twan in de eerste helft: jingle bells. Een kwartier voor tijd valt-ie dan wel echt voor Sander te Rietmole, haast identiek aan vorige week: inworp van Frank, daarop gefrommel waarbij Twan hem bij Sander weet te krijgen, die onberispelijk de 2-1 raak schiet. Met de slotfase in zicht komt die eerste thuiszege steeds dichterbij, maar men weet als geen ander dat men de huid niet moet verkopen voor de beer geschoten is. Want de Goorse beer leeft nog, en hoe! 85e minuut: een kansrijke Rietmolense aanval wordt gevolgd door een razendsnel omschakelingsmoment met invaller Freriksen als laatste pion, die de gelijkmaker strak laag binnen schiet. En ja hoor, 92e minuut: vrije trap rond de middellijn komt via de linksbuiten weer bij de vrijetrapnemer terecht die van afstand, zonder Rietmolense druk op de bal, mag uithalen… 2-3.

Alleen al na de corona-stop is dit de vierde keer dat men puntverlies lijdt in blessuretijd. Tel daar Eibergen thuis bij op van voor de winterstop en je komt op totaal vijf maal en pak ‘m beet 8 punten. Een slok op een borrel. Nou wil het toeval dat de opponent van volgende week, te weten SP Rekken, ook zijn laatste twee wedstrijden in de blessuretijd uit handen heeft gegeven. En dus ligt er aanstaande zondag een uitgelezen kans om het blessuretijdtraumastokje voor eens en voor altijd af te geven. Dan met gastschrijver Pierre le Tieb, aangezien ik met alpien verlof ga.

Sportieve groet en tot over twee weken,

Jean le Tieb