Een typische terugkeer voor Rietmolen in de vijfde klasse, uit bij Vosta in Enschede. Lekkere natuurgrasmat, veel overtredingen, matig voetbal, en een scheidsrechter die de regels niet kent. We zijn weer terug, heerlijk! O ja, het werd 1-1.
Na vier seizoenen vierde klasse is Rietmolen weer afgedaald naar de onvolprezen kelder van het amateurvoetbal, de vijfde klasse. Dat wordt weer harken tegen Lochuizen, schoffelen tegen GSV, en oogsten tegen DEO. Althans, dat was de verwachting. Maar nee, tot ieders verbazing heeft de KNVB zo’n beetje alle regionale klassen overhoop gegooid, waardoor Rietmolen zich als enige achterhoekse club terugvindt in tukker-country, klasse 5A. Onbekend terrein, clubs als Langeveen en Zenderen Vooruit bijvoorbeeld, wel eens van gehoord maar niet meer dan dat. Nooit tegen gespeeld ook. Verder wel wat oude bekenden uit een recent of wat verder verleden, maar aansprekend is het allemaal niet bepaald. Maar goed, geen probleem, verandering van spijs doet eten zegt men, dus we scheppen het bordje vol en gaan er met frisse moed tegenaan.
Het voorgerecht bestond zoals altijd uit het bekertoernooi, dat verdienstelijk afgewerkt werd: 2-1 zege op vierdeklasser KSV, 4-1 tegen vijfdeklasser HMC ’17, maar het meest opzienbarende resultaat werd toch in Lichtenvoorde neergezet middels een 2-2 gelijkspel tegen het tweede elftal van Longa ’30 dat in de reserve hoofdklasse uitkomt. Alleszins keurige resultaten, dus men vertrekt met opgeheven hoofd richting Enschede voor het eerste competitietreffen met Vosta, ook al zo’n club waar Rietmolen – voor zover we hebben kunnen nagaan – nog nooit tegen gespeeld heeft. Op de website zien we dat de vereniging volgens de overlevering is vernoemd naar de “herdershond ‘Vosta’ van de familie Knobbe”. Vrij curieuze wijze om aan je clubnaam te komen, niewaar? Blijkbaar vond men dat zelf ook, want niet veel verder valt te lezen: “Omdat veel leden van Vosta toentertijd bij de St. Joseph parochie hoorden werd er aan de uitleg van de naam al snel ‘Voor Onze Sint Aloysius’ gegeven”. Ja ja, snapt u het nog? Nee, ik ook niet. Het spoor al vroeg bijster dus, net als afgelopen seizoen toen men met vijf punten een na laatste werd met liefst 108 (!) tegendoelpunten. ‘Terug naar de basis’, moet de dienstdoend coach gedacht hebben, wat wil zeggen: geen goals tegen krijgen. Tijdens het aperitiefje van dit seizoen, toen we Vosta troffen op het Marinus Goedharttoernoooi bij UDI, vertoonde men dan ook antivoetbal van de bovenste plank. Tien man achter de bal, één diepe spits, en maar tegenhouden. 0-0 was het logische resultaat en het lijkt erop dat de ploeg die lijn in het bekertoernooi heeft getracht voort te zetten. Niet altijd met succes, maar de 1-1 tegen derdeklasser RSC uit Rossum mag toch een verrassing heten. Naar het schijnt is de selectie versterkt met een jeugdige lichting die blijkbaar ‘levert’, zoals Van Gaal het zou noemen.
In de Rietmolense selectie weinig veranderingen. Zoals u heeft kunnen lezen hebben Patriek Piepers en Koen Waanders afscheid genomen, maar heeft men Robbin Dieperink uit Neede terug zien keren. Toch is de basiself behoorlijk door elkaar gehusseld, mede ingegeven door de zich verslapende Frank Geerdink, die op de bank mag plaatsnemen, en de geschorste Job Vogt die in het laatste bekerduel tegen een rode kaart aanliep. Ook langs de lijn een verandering. Arbitrale assistentie zal dit seizoen namelijk worden verzorgd door een per toerbeurt acterend groepje vlaggers, te beginnen vandaag met Maurice ‘megamagnetron’ Morsink.
Door de genoemde mutaties staat er een team aan de aftrap dat nog nooit in deze samenstelling samengespeeld heeft en dat is te zien in de eerste helft. Al na twee minuten splijt Vosta de Rietmolense verdediging open, die zo op het oog niet helemaal goed staat, en profiteert ook meteen: 1-0 door Emre Ermis die eenvoudig bij de tweede paal binnen kan schuiven. Een valse start dus, maar ook daarna kan Rietmolen niet overtuigen. Het duel wordt vooral op het middenveld uitgevochten en echte kansen zijn er nauwelijks. Binnen het halfuur moet de niet fitte Joren Vrielink al naar de kant en komt Bas Essink erin. Nee, het is niet overtuigend wat Rietmolen in het eerste bedrijf op de mat legt. Een mat overigens die er superstrak bij ligt, goed natuurgras is, zeker zo aan het begin van het seizoen, toch de lekkerste ondergrond. Op slag van rust nog een grote mogelijkheid voor de thuisploeg na een fout in de Rietmolense opbouw. Het is dat men de geboden ruimte niet goed benut anders had het maar zo 2-0 kunnen staan. Vosta komt in ieder geval heel anders voor de dag dan dat ‘bus parkeren’ in de voorbereiding. Men speelt ‘gewoon’ met drie spitsen, met resultaat.
In de rust zet Rietmolentrainer André Oosten het een en ander om. Mees Geerdink blijft in de kleedkamer achter, Frank voor hem erin en voorin wisselen wat spelers van positie. De ingrepen lijken succes te sorteren want Rietmolen komt een stuk beter voor de dag. Kansjes zijn er voor Karsten ter Braak en Robbin Dieperink, maar achterin blijft het ook oppassen geblazen. Vosta schreeuwt om een penalty als een der aanvallers in de zestien omver wordt gelopen door aanvoerder Twan Tenhagen. Arbiter Erkin negeert de Enschedese smeekbedes en dat komt Rietmolen goed uit want niet veel later is het Sander te Rietmole die in twee instanties de gelijkmaker erin schiet. Het duel is tot leven gekomen en beide ploegen spelen voor de overwinning. Een foutje van Niels te Lintelo stuurt aanvaller Kemperink op weg naar de voorsprong maar de bal wordt net aan gered door doelman Niels Bouwman. Met nog drie minuten te gaan is het invaller Justin Bomers die met een heerlijke actie twee man te kakken zet, voorgeeft op Sander die vervolgens wordt neergelegd. Ook hier had een pingel gegeven kunnen worden, maar hier wordt niet toe besloten door Erkin, die even later door de Rietmolense leiding naar de kant wordt geroepen als Vosta veteraan Mike Trap binnen de lijnen wil brengen. Het is namelijk het vierde wisselmoment en dat mag niet. “Jawel, vijf wissels mag”, pareert Erkin. Nee dus. Ja je mag vijf spélers wisselen maar dat mag maar tijdens drie momenten, de rust niet meegerekend. Het spel ligt heel lang stil als Erkin die informatie van de kant tot zich probeert te nemen. Zonder resultaat. Na lang beraad blijft de wissel staan en worden de blauwwitten dus benadeeld. Chaos dus als dessert en Erkin lijkt snel aan de afdronk te willen beginnen want hij besluit na twee minuten blessuretijd al af te fluiten. Dat hadden er zeker acht moeten zijn. Eindresultaat 1-1.
En zo krijgt de middag een nare nasmaak. Wat staat er dan volgende week op het menu? Diepenheim thuis. Een kraker, dus komt allen bij deze eerste thuiswedstrijd van het seizoen!
Sportieve groet en tot dan,
Jean le Tieb