Strijdend Rietmolen verdient meer dan het krijgt bij koploper Markelo

Titelkandidaat Markelo mag zijn handjes dichtknijpen met een 1-0 thuiszege op Rietmolen. Het wordt nagenoeg de hele wedstrijd afgetroefd op felheid, duelkracht en strijdlust. Nagenoeg, want de openingsfase is nog wel voor de thuisploeg, dat met behoorlijk powerplay de voorsprong afdwingt via middenvelder Schippers. Daarna komt Rietmolen steeds beter in de wedstrijd en zelfs als het na een uur spelen met tien man komt te staan door een rode kaart voor Wesley Meulenkamp, blijft men de Markeloërs het leven zuur maken. De blauwwitten krijgen echter geen loon naar werken, waar een punt toch zeker op zijn plaats was geweest voor de getoonde strijd en inzet.

En dat doet erg denken aan de vorige keer dat we hier in Markelo te gast waren. December 2019, verhoudingen op de ranglijst ongeveer identiek aan nu, toen de Rietmolenaren brutaal de leiding namen en die tot een kwartier voor tijd konden vasthouden, om uiteindelijk in de slotfase nog drie doelpunten te incasseren en puntloos huiswaarts te keren. Ook toen werd de Rietmolense strijdlust geroemd en kwam Markelo met de schrik vrij. Maar dat is Markelo-trainer Rutger Kats vast alweer ‘kats’ vergeten. Alhoewel, ik denk het eigenlijk niet, zulke dingen blijven je bij. Hij gaat in ieder geval ook dit seizoen meestrijden om de titel, of ‘bovenin meedraaien’ zoals hij het zelf liever wenst te betitelen, wat op zichzelf natuurlijk een slappe doelstelling is. Met zo’n selectie moet je toch durven uit te spreken voor het kampioenschap te gaan. Afijn, de Rietmolense selectie is iets minder talentvol, maar daarom niet minder gebrand op een goed resultaat alhier aan de voet van de Markelose berg. Het doet dat wederom met Niels Bouwman op goal en Rick ter Braak centraal achterin. Frank Geerdink is terug uit de lappenmand, maar daarentegen hebben Harm Vogt en Mees Geerdink de omgekeerde beweging gemaakt. Yordi Rupert is terug van ziekte en zal vandaag vanuit de spitspositie opereren.

De Markeloërs zijn tot dusver nog zonder puntverlies en hebben dat vooral te danken aan een uitmuntende voorhoede die in slechts drie potjes maar liefst dertien maal het net heeft weten te vinden. Het is jammer dat hun tweede duel tegen medetitelkandidaat Reünie werd afgelast, want dat zou direct al een mooie graadmeter zijn geweest. Over graadmeters gesproken, de thermische graadmeter wijst vanmiddag veertien Celsius aan wat, in combinatie met een heerlijk herfstzonnetje, voor schitterende voetbalomstandigheden zorgt. Niets staat een mooie voetbalmiddag in de weg ziet ook scheidsrechter Nick Lammers na wiens beginsignaal de eerder genoemde voorhoede direct van zich doet spreken. Met veel voorwaartse drang weet het een aantal kansen te creëren maar vindt in de wederom goed keepende Niels een niet te passeren obstakel, tót de negende minuut welteverstaan. In de zestienmeter mag Miguel Schippers de bal zomaar met de borst controleren om hem vervolgens met een rake volley tegen de touwen te rammen: 1-0. De reactie van de Markeloërs is er een in de trant van ‘dat is één, er gaan er nog heel wat volgen’, maar ze zullen bedrogen uitkomen zo zal later blijken. Want na die treffer komt Rietmolen er steeds beter in. Het krijgt grip op het middenveld door veel duels en tweede ballen op kracht en felheid te winnen. Kansjes zijn er voor aanvoerder Twan Tenhagen en Karsten ter Braak, maar men moet ook oppassen voor omschakelingsmomenten waaruit de tegenstander nog tweemaal gevaarlijk wordt.

Na rust gaat Rietmolen verder met waar het gebleven was, het constant afjagen van en kort zitten op de tegenstander om hen zo het voetballen onmogelijk te maken. Het doet denken aan de wedstrijd tegen Neede. Dat zwart op wit werkt toch als een rode lap op een blauwwitte stier blijkt maar weer eens. Met de teamgeest zit het bij de Rietmolenaren dus wel goed, waaraan ongetwijfeld het teamuitje van afgelopen vrijdag heeft bijgedragen. In Enschede was de gehele selectie te gast bij het ietwat kitscherig aandoende café De Buurvrouw, alwaar men heeft kunnen genieten van een unieke Enschedese subcultuur. Net op het moment dat het optische veldoverwicht zich ook in kansen lijkt uit te drukken – Job Vogt, vers in veld voor Sander te Rietmole, ziet zijn schot net naast getikt worden en Karsten raakt de lat vanuit een corner – loopt Rietmolen averij op. Een harde charge van Wesley Meulenkamp levert het nodige tumult op. Tussen een ratjetoe aan spelers maakt arbiter Lammers gebruik van het moment om even na te denken over zijn beslissing en trekt vervolgens de rode kaart. Buitensporige inzet, zo is zijn oordeel. Wesley speelt nou eenmaal altijd op het scherpst van de snede, het oplopen van kaarten is inherent aan zijn spel, zo ook in de eerder gememoreerde nederlaag in 2019 toen hij er met twee keer geel vanaf moest. Nu is het direct rood, maar Rietmolen laat zich er niet door van de wijs brengen. Integendeel, het gaat zo mogelijk nog feller de duels aan en, zoals Kats na de wedstrijd terecht zou opmerken, vraagt men zich af wie er nou eigenlijk met tien man staat. Kansen zijn er ook voor Rietmolen, zoals voor Yordi Rupert die wederom voor het schot gaat waar hij, zoals hij tegen ‘die andere’ zwartwitten al heeft laten zien, in uitblinkt. Zijn inzet wordt onderweg getoucheerd door een Markelose rug en zeilt echt maar nét over. De Markeloërs kunnen daarentegen eigenlijk alleen gevaarlijk worden uit omschakelingsmomenten. Ja beste mensen, u leest het goed: uit omschakelingsmomenten! Waar je zou verwachten dat een team dat ‘bovenin wil meedraaien’ tegen een mindere ploeg in ondertal dominant spel en vele kansen zou laten zien, bakken de zwartwitten er, zwartwit gesteld, niks van. Karsten schiet ondertussen wéér een corner op de lat, invaller Dennis Vrielink ziet een kopbal kratbreedte naast gaan en diens broertje Joren produceert een prutsbal uit een vrije trap in kansrijke positie. In de slotminuten gaat Rietmolen all-in, wordt het achterin nog kwetsbaarder voor de steeds gevaarlijker wordende counters, en krijgt het nog een uitgelezen mogelijkheid op een verdiend punt als Karsten ver in blessuretijd een vrije trap mag nemen, maar hoog over het vangnet het lot van de 1-0 nederlaag bezegelt.

Koploper gehad, volgende week krijgen we bezoek van de nummer twee van de ranglijst Eibergen, hoewel het ongelijke aantal duels nog een enigszins vertekend beeld geeft.

Sportieve groet en tot dan,
Jean le Tieb