Rietmolense inkjes via strafschop naar zuinige 1-0 zege op Buurse

Voor de zevende maal op rij blijft Rietmolen ongeslagen en weet het een matig duel met vv Buurse met 1-0 te winnen. De enige treffer valt aan het begin van de tweede helft uit een door invalaanvoerder Frank Geerdink benutte penalty na een Buurser overtreding op Christiaan Vlierhaar.

Na twee weekjes carnavalspauze staat vandaag Buurse thuis op het programma. Kijkend naar de Rietmolense opstelling valt een ding meteen op: de hele achterhoede bestaat uit inkjes. Hartgerink op goal en voor hem van links naar rechts Lansink, Essink en twee man van Geerdink. Plots valt op dat ook voorin nog een Dieperink en Vrielink lopen, een Morsink als vlagger langs de lijn, zit er nog een Vrielink op de bank met naast hem pupil van de week Temmink en assistent-trainer Wiehink; dan kom je al snel tot de conclusie dat het merendeel van Rietmolen 1 vandaag uit inkjes bestaat. Inkjes kunnen zonder uitzondering prat gaan op een lange Twentse dan wel Achterhoekse boerenhistorie die tot diep in de middeleeuwen teruggrijpt; namen met -ink zijn afgeleid van boerenerven en hun bewoners. Het betekent zoiets als ‘zoon van’ of ‘behorend tot’. Zo is Temmink afgeleid van erve ‘Temme’, Morsink van erve ‘de Mors’, was ‘Hartger’ in die tijd een veel voorkomende voornaam en kunt u zich voorstellen dat de heren Geerdink, hoewel thans geen directe familie, afstammelingen zijn van ene Geerd. Moet bij gezegd worden dat ik dit niet allemaal tot in detail heb uitgezocht, maar we moeten het in ieder geval in die richtingen zoeken.

Voorafgaand aan de wedstrijd neemt een der Geerdinks, Frank in dit geval, als vervangend aanvoerder bij afwezigheid van de geblesseerde Twan Tenhagen (die zich als afstammeling van ‘Haovink’ overigens ook tot de inkjes mag rekenen), van de Buursenaren een presentje in ontvangst gericht aan ondergetekende. ‘Jean le Tieb’s gouden notitieblok’ staat erop. Afgezien van vele leuke reacties heb ik de laatste jaren nog nooit een dergelijk cadeautje van een der concurrenten mogen ontvangen; zeer attent en hartelijk dank daarvoor! Achterop staan wat volledig juist geformuleerde tips voor een goed wedstrijdverslag, afgesloten met de mededeling dat Rietmolen aan de Buurserbeek ligt. En daar raakt men een gevoelige snaar. Hier noemen we het betreffende stroompje namelijk ‘de Schipbeek’, hoewel er ook hier lieden zijn die zweren dat het de Buurserbeek is. Een kwestie om nog eens tot op de bodem uit te zoeken, de bodem van de Schipbeek vooralsnog. Het valt overigens nog maar te bezien of ik het notitieboekje volkrijg, want wat de Buursenaren nog niet wisten is dat dit mijn laatste seizoen is als leider en verslagschrijver van Rietmolen 1. Maar niet getreurd, ik zal stukjes blijven schrijven voor en over Rietmolen. Over allerhande onderwerpen; neem de eerdergenoemde inkjes of de kwestie Schipbeek/Buurserbeek om maar eens wat te noemen. En er zal trouwens vast nog wel eens een wedstrijdverslagje tussen zitten hoor.

Zo, de halve pagina alweer vol met randzaken en dat is in dit geval helemaal niet erg want de wedstrijd zelf is er een om snel te vergeten. In de eerste helft beginnen de blauwwitten nog wel aardig met twee kansjes voor de inkjes voorin, maar daar blijft het voor wat betreft Rietmolense mogelijkheden bij. De blauwwitten vergeten te voetballen, verliezen te veel duels op het middenveld en komen zo nauwelijks van de eigen helft af. Rietmolen onwaardig, zeker gezien de reeks van liefst zeven ongeslagen wedstrijden waar men in zit en de toch ook krakemikkige Buurser selectie. Zo zien we onder de lat bijvoorbeeld Jeffrey Bomkamp terug, die we louter kennen als prima veldspeler. Of-ie ook kan keepen valt dus niet te zien, omdat zijn doel niet onder vuur wordt genomen, zonde. Van Buurser kant overigens ook niet veel soeps, een vrije trap wordt gevaarlijk de zestien in gedraaid en over gekopt, en even later gaat eveneens een kopbal uit een corner naast. Ruststand 0-0.

Een wat geagiteerde Rietmolentrainer André Oosten probeert in de rust zijn manschappen opnieuw te motiveren en dat lijkt effect te sorteren, want direct na de pauze valt er al veel meer voorwaartse drang te bespeuren, op een goed moment concreet gemaakt door Christiaan Vlierhaar die het vijandelijke keepersgebied penetreert, alwaar hij niet zachtzinnig wordt neergelegd door een Buurser defensieve kracht. Penalty, overduidelijk. Buurse-trainer Magendans heeft het na afloop over een cadeautje aan Rietmolen, maar het enige cadeautje van vandaag was dat leuke boekje van jullie, verder niks. Frank Geerdink neemt als invalaanvoerder ook de taak van penaltynemer waar en kan eindelijk eens testen uit welk hout die pseudodoelman Bomkamp nou daadwerkelijk gesneden is. Niet het beste hout zo blijkt, want hij ligt al in de ene hoek als Frank de bal keurig in de andere deponeert: 1-0. Een verdiende beloning voor het duidelijk betere Rietmolen in de tweede helft, waarin het verzuimt verder uit te lopen. Met name Jorrick de Lange, die zijn onafgebroken reeks van vijf duels met een doelpunt graag een vervolg zou geven, krijgt enkele dotten van kansen die hij stuk voor stuk om zeep helpt. Ook Buurse laat zich echter niet onbetuigd en is enkele malen dicht bij een treffer, maar het is die nazaat van Hartger die zijn doel met enkele voortreffelijke reddingen schoon houdt en zich zo langzamerhand tot man van de wedstrijd kroont. Ondertussen worden beide aanvallende inkjes gewisseld, voor hen komen Bomers en Te Rietmole, drie keer raden waar die naam vandaan komt. In de slotfase dringen de gasten nog flink aan, bij 1-0 kan immers alles nog. Het zijn voornamelijk hoekschoppen die gevaar stichten, maar telkens kunnen worden weggewerkt. In de allerlaatste van vijf minuten blessuretijd versiert Buurse-aanvaller Abbink, ja ook daar lopen er een paar rond, nog handig een vrije trap door vrij opzichtig tegen inkgenoot Bas Essink aan te lopen. De gevaarlijke positie doet voor het ergste vrezen, maar gelukkig wordt ook dit onheil afgewend en boeken de blauwwitten zo een belangrijke zege die hen richting top-vijf van de ranglijst brengt. Daar waar men hoort, zo eerlijk mogen we toch wel zijn.

Volgende week, we kijken er nu al naar uit, de heerlijke uitwedstrijd bij vv Haaksbergen op dat geweldig knusse, klassieke sportparkje.

Sportieve groet en tot dan,
Jean le Tieb