“Ik ga een weekje op wintersport en kan daardoor het wedstrijdverslag van de wedstrijd tegen Sp. Rekken niet schrijven. Vind jij het misschien leuk om dit een keer te doen?” Vroeg Jean le Tieb, de vaste schrijver van het wedstrijdverslag, mij door de telefoon. In ieders leven zijn er momenten dat je volmondig ja zegt, maar waar je vroeg of laat toch over begint te twijfelen. Er zullen mensen zijn die dit stukje lezen en instemmend knikken omdat ze het gevoel herkennen, terwijl ze nog even een blik werpen op de trouwfoto. Nou, precies dat gevoel maakte zich ook meester van mij, want eerlijk is eerlijk ik heb meteen ’ja’ gezegd. Tuurlijk vind ik het leuk om een stukje voor de dorpskrant en de website te schrijven! En ach.. als het een leuke thuiswedstrijd onder een voortreffelijk voorjaarszonnetje tegen de vriendelijke vogels uit Rekken betreft, wat kon me dan eigenlijk gebeuren? Nou, dat het spel van v.v. Rietmolen, ik kan het niet anders zeggen, niet om over naar huis te schrijven blijkt te zijn bijvoorbeeld. Uiteraard ging ik daar op voorhand niet vanuit, en zo begon het als een mooie dag.
Zondag 27 maart twee uur, op zaterdag 26 maart was het om die tijd nog één uur. De wintertijd had letterlijk en figuurlijk plaats gemaakt voor de zomertijd en dat was te merken. De zon stond hoog aan een strak blauwe hemel, de temperatuur betrof een graad of 17 en dus waren de meest optimistisch gestemde toeschouwers in korte broek naar voormalig Sportpark de Wieken afgereisd, alwaar ze via het loket vriendelijk werden verwelkomd door Henk Bakker. Een blik op de ranglijst, die in het door Henk uitgedeelde wedstrijdblaadje stond, stemde helaas tot weinig optimisme. Tenminste als je deze ranglijst door een blauwe bril bekeek. Rietmolen staat weer onderaan, met een schamele 7 punten na 14 wedstrijden. VV Diepenheim dat vorige week nog hekkensluiter was heeft gewonnen van Rood Zwart. Daarmee staan de wit-blauwen 3 punten boven onze blauw-witten. Onze jongens laten zichzelf in het blauwe hempie staan want de blessuretijd duurt de laatste weken nèt iets te vaak, nèt iets te lang. Doodzonde als je voetballend doorgaans aardig mee kunt komen in de 4e klasse, maar jezelf de kaas van het brood laat eten en door een aantal ‘laatste minuten’ toch aan het kortste eind zou trekken en een stap omlaag moet doen. Zover is het gelukkig nog lang niet en de tegenstander van vanmiddag, Sp. Rekken, liep de laatste twee competitiewedstrijden ook twee keer in de slotseconden tegen puntverlies aan, dus is er hoop.
Daarnaast mist Rekken vanmiddag haar beste speler, te weten Waldo Rhebergen. De opstellingsformulieren van de Rekkense trainer Collin Stokkers zijn naar verluidt voorgedrukt met de naam Rhebergen erop. Helaas voor de trainer was Waldo geblesseerd door een scheurtje in zijn kuit en moest er Type-Ex aan te pas komen om in plaats van zijn naam een vervanger te noteren. Echter heeft de Rekkense hoofdmacht ook spits Merijn Roos in de gelederen en dat is er ééntje om in de gaten te houden. Hij staat niet voor niets op nr. 9 in de topscorers top 10 van de Tubantia. Dit lijstje zijn we in Rietmolen een beetje uit het oog verloren omdat er al tijden geen Rietmolenaar op terug te vinden is, maar de heer Roos heeft er dit seizoen al 14 ingeprikt, en dus zal deze ranglijst ongetwijfeld boven z’n bed hangen.
Op verzoek van de Rietmolense selectie speelden de mannen vandaag met rouwbanden en werd er voor aanvang van de wedstrijd een minuut stilte gehouden voor kroegbaas Fons Poelhuis (in de volksmond Kuppers). Er zijn een hoop weekenden geweest dat de voetballers meer tijd bij hem in de kroeg doorbrachten dan dat ze bij moeders aan de keukentafel zaten en daarnaast is Café Kuppers de shirtsponsor van het 2e selectie elftal van v.v. Rietmolen. Voor de mannen reden genoeg om voordat de wedstrijd begon even stil te staan bij het plotselinge overlijden van Fons.
Over de wedstrijd kunnen we kort zijn, Rekken was een maatje te groot. Net als het shirt van scheidsrechter Frazer, dat was ook een maatje te groot. De leidsman floot om iets na 14.00u voor het eerst, waarna de bal ging rollen. Pupil van de week Rick Vogt stak slalommend, langs de Rekkense elf, het veld over en liet vervolgens de kans niet liggen om met een doeltreffend schot een deuk in het zelfvertrouwen van de goalie te knallen. Dat gaat bij zo’n keeper toch in het koppie zitten, hoop je dan.
Aangemoedigd door dit goede gevoel begon Rietmolen voortvarend en had het op 1-0 kunnen komen, maar helaas wist Sander te Rietmole de doelman niet te verschalken. Rekken kwam na een minuut of 10 ook in kansrijke positie en spits Merijn Roos schoot ‘m wel tegen de touwen, 0-1. Na 20 minuten verraste Harm Vogt met een omhaal van net buiten de 16, maar helaas kwam de bal niet hoog genoeg om buiten het bereik van de Rekkense doelman te blijven en dus veranderde er niks aan de tussenstand. Rond de 30e minuut verschijnt Rekken weer eens voor het Rietmolense doel. Via het hoofd van Thijs Tankink komt de bal voor de zich vrijlopende Roos en, u raadt het al, 0-2 . Op dit moment in het seizoen heeft de topscorer evenveel doelpunten gemaakt als de Rietmolense selectie in totaal, 16 stuks. Dat geeft te denken.
In de tweede helft hoeft Rekken niet tot het uiterste te gaan. Rietmolen komt agressief de kleedkamer uit maar tot echt grote kansen leidt dat niet. Door geklungel bij een corner en een rebound na een vrije trap komt Rietmolen 0-4 achter. Door slordig met de kansen om te springen, een paar ballen op de paal en een aantal puike reddingen van keeper Niels Bouwman loopt Rekken niet verder uit. Vanaf een minuut of 10 voor tijd, komt Rietmolen weer wat meer aan voetballen toe. Het moet gezegd worden, voor Rekken was de druk er af, maar met twee frisse wissels weet onze hoofdmacht toch een ander spel op de mat te leggen. Voorin lukt het beter om de bal in de ploeg te houden wat zelfs nog tot twee mooie kansen leidt. Helaas voor de thuisploeg wordt zelfs de eer niet gered door een treffer en bleek het in de voordagen van Pasen een eitje voor Rekken. Maar de hoop is nog niet vervlogen. Er zijn nog liefst 11 wedstrijden te gaan waarvan de eerste op zondag 3 april. Dit keer wederom een Berkellandse derby, nu uit tegen Eibergen. Een mooi moment om het tij te keren.
Sportieve groet en tot dan,
Pierre le Tieb