In dit zespuntenduel blijft Rietmolen ver verwijderd van de vorm die het kan halen. Het begin is nog wel aardig maar na de Hoevese openingstreffer, die uit het niets valt, daalt het spelbeeld naar een bedenkelijk niveau. Een tweede treffer van Hoeve Vooruit wordt om onduidelijke redenen afgekeurd, waarna in de tweede helft invaller Job Vogt, een van de weinigen die wél een voldoende haalt, de gelijkmaker op het scorebord zet. Ook daar voelt de thuisploeg zich tekortgedaan, omdat diens grensrechters vlagsignaal genegeerd wordt. Het blijft echter bij een gelijkspel, waar beide ploegen uiteindelijk weinig mee opschieten.
Vorige week kon het thuisduel tegen VIOS Beltrum geen doorgaan vinden vanwege, wederom, corona-gerelateerde perikelen. In de periferie van het eerste elftal waren de nodige corona-besmettingen geconstateerd wat betekende dat enkele spelers, zoals Jan Boskamp zou zeggen, in ‘kwarrantèn’ moesten. Niels te Lintelo beviel dat blijkbaar zo goed dat hij er nog een week kwarrantèn bij aan plakte en is dus ook vandaag nog afwezig. Daarentegen is Sander te Rietmole weer hersteld van een knieblessure en keren diens broertje Wouter en Wesley Meulenkamp terug na een schorsing en dat scheelt een slok op een borrel voor trainer André Oosten, hoewel voor alle drie de heren geldt dat ze een maand of langer geen wedstrijden meer hebben gespeeld, dus een gebrek aan wedstrijdritme is evident.
Bij de gastheren uit Sint Isidorushoeve vooralsnog minder coronaproblemen. Dat wil zeggen, bij VV Hoeve Vooruit dan, want als dorp moet ‘de Hoeve’ het al twee jaar stellen zonder zijn befaamde zomerfeesten in het hemelvaartweekend. En dan blijft er toch weinig over van het dorpje dat zijn naam te danken heeft aan de heilige Sint Isidorus, patroonheilige van de boeren. Een lege huls waar je vanuit Haaksbergen zo doorheen schiet op weg naar opwindender oorden, totdat je aandacht op rechts wordt afgeleid door een Russisch gevechtsvliegtuig en net op het moment dat je je afvraagt of er weer een blitzkrieg op handen is, er van links een daadwerkelijke blits je er fijntjes op wijst dat er binnenkort weer een incasso uit Leeuwarden op de mat zal vallen. Nee, het is zelden prettig toeven in de Hoeve. Op de zomerfeesten na dus.
Ook vandaag is het er geen pretje. Het is kloteweer en het gebrek aan publiek maakt het nog deprimerender. Normaal gesproken zou er bij deze burentwist een groot aantal bezoekers langs de kant staan, zeker nu de belangen voor beide ploegen groot zijn om zo snel mogelijk de onderste regionen te verlaten. Hoeve staat een-na-laatste met drie punten, Rietmolen twee plekjes hoger met vier stuks. Een echt ‘zespuntenduel’ dus, hoewel in de krant onlangs te lezen viel dat de Hoevenaren er stilletjes op rekenen dat de vijfde klasse wordt afgeschaft en men voor degradatie niet hoeft te vrezen. Lekker blijven dromen jongens. Gaat niet gebeuren.
Het duel begint met een vroege blessurebehandeling aan Rietmolense zijde. Behandelde is Yordi Rupert, die met z’n knie lelijk terechtkomt, behandelaar is Marco Vlierhaar, ex-fysio van FC Twente die de kneepjes van het vak dus wel kent en vandaag voor het eerst dit seizoen zijn oude cluppie weer van dienst is. Yordi kan verder en ziet vanuit de punt van de aanval dat Rietmolen alleraardigst begint tegen een inzakkend Hoeve Vooruit, zonder echt grote kansen af te dwingen overigens. In de 14e minuut is de eerste de beste Hoevese aanval wel meteen raak als Verberne kan afronden nadat de oranjezwarten geen strobreed in de weg wordt gelegd en eenvoudig door de Rietmolense defensie heen tikken. Luttele minuten later lijken de Hoevenaren weer te scoren, maar het is scheidsrechter Oude Wolcherink die blijkbaar een overtreding constateert op doelman Niels Bouwman en de goal afkeurt. Rietmolense aanvoerder Twan Tenhagen zou later, eerlijk als-ie is, aangeven dat hij degene was die in botsing kwam met Niels en niet een speler van Hoeve. Na dat dubieuze moment zakt het niveau tot diepe dieptes en is het aanzien eigenlijk niet waard. Hoeve zakt in en begint nu al vertragingstactieken toe te passen. Zelfs een enthousiast in het veld dartelende verzorger wordt al gemaand het toch vooral een stukje rustiger aan te doen. Lekker boys. Eén Rietmolense kans dan toch. Wouter te Rietmole schiet net naast na een goede aanval in de 36e minuut. Daar blijft het bij.
Na de thee moet Yordi Rupert al snel het veld ruimen voor Job Vogt, toch te veel last. Het spelbeeld blijft onveranderd. Hoeve zakt in, laat de flanken vrij en laat Rietmolen telkenmale de zwaar bezette fuik in lopen. De blauwwitten proberen het dan maar met voorzetten vanaf de zijkanten, maar met al die kleine dreumesjes voorin haalt ook dat weinig uit. Tót de 65e minuut, als een voorzet ineens wel goed valt, de kleinste dreumes van het stel Wouter te Rietmole de bal kan doorkoppen en bij de tweede paal Job Vogt – ‘soppie’ voor intimi – opduikt, en met een prima schot de doelman kansloos laat. Als de voor buitenspel vlaggende grensrechter vervolgens genegeerd wordt door de arbiter, ontploft de Hoevese bank in een tirade van gevloek en getier. Een beetje dimmen, jongens. Jullie zijn vernoemd naar een heilige weet je nog? Vriend Isidoor zal zich omdraaien in z’n graf. Wij Rietmolenaren zijn vernoemd naar een watermolen, wij mogen vloeken en tieren wat we willen, maar daar is vandaag vooralsnog geen reden toe want de gelijkmaker komt natuurlijk niet ongelegen en men kan zowaar nog op jacht naar het volle pond. Maar het houdt allemaal niet over. Het Rietmolense spel is gewoon te armoedig vandaag. De enkele schietkansen die het krijgt gaan ruim naast en men moet nog oppassen voor de gevaarlijke Hoevese counters, zoals in de 90e minuut als Mart Velthuis mag aanleggen maar recht op Niels schiet. En daar blijft het bij in een wedstrijd die als een schertsvertoning de boeken in zal gaan.
Komende zondag 5 december wordt er in ieder geval niet gevoetbald en ook daarna lijken de ballen in het ballenhok te blijven, aangezien er niet getraind kan worden. We wachten het af en houden u op de hoogte via onze media-kanalen.
Sportieve groet en tot de volgende keer,
Jean le Tieb